18 dec 2023

Waarom die grap van Robert zo goed was

Mediajournalist

Bas Hakker

Op een dag moesten wij tijdens mijn studie een videootje maken. We hadden een clubje van drie jongens en drie meiden, allemaal een jaar of 22 dus dat werd lachen natuurlijk. Op de een of andere manier was het zó gelopen dat de jongens aan het filmen waren en de meiden speelden een reclame na. Verrassend genoeg had ik niet echt een enorme forse rol gekregen dus met een glimlach keek ik toe hoe een van de jongens even kort met die camera inzoomde op de kont van de meiden. Het duurde niet minutenlang, maar het was gewoon even wat jongens van 22 onderling doen.

Terwijl wij een beetje zaten te kletsen en het weer over voetbal ging ofzo werd een of andere gast die daar rondliep opeens woedend. Hij begon aan een hele preek over dat we dat niet konden maken en dat we respect moesten tonen. Of zoiets. ‘Joh, maak je niet zo druk,’ zeiden we nog. Maar hij bleef maar doorgaan over respect. Jaren later kwam ik die jongen nog eens tegen, maar ik kon hem niet meer serieus nemen. Ach, mijn vriend Gijs en ik hielden er een goed verhaal aan over.

Moraalridderteksten
Aan dat moment, ergens in zo’n soort studiootje in Nijmegen moest ik denken toen onze podcastvriend Robert na een uurtje in beeld kwam bij Goedemorgen Eredivisie. Aan tafel bij de leuke Fresia zaten scheidsrechter Serdar Gözübüyük (niet zijn vriend sinds dat gedoe bij FC Groningen met die respectband) en Arnold Bruggink al een uurtje met elkaar te babbelen. Het was niet zo spannend allemaal, vooral omdat de scheidsrechter weer eens lekker met zijn vingertje bezig was. Jullie kennen dat lerarentoontje wel: vroeger was het beter in het veld, de media moeten hun verantwoordelijkheid nemen en nog wat van die Van Basten-achtige moraalridders-teksten.

Robert keek dat gedoe aan die tafel eens aan vanuit Almere en dacht misschien wel (met al zijn media-ervaring): dat is veel te saai allemaal. En dus gebeurde er iets in zijn hoofd toen hij ergens een hele grote mascotte zag staan. Zijn collega en vriendin van de show Aletha houdt ook een van een grap dus zij vond het een prima plan dat hij achter die grote mascotte ging staan toen ze vanuit Amsterdam schakelden naar Almere. Fresia werkte perfect mee door iets te zeggen als: ‘staat Aletha daar nu helemaal alleen zonder Robert?’ En Robert timede de grap goed door na tien seconden zijn olijke hoofd achter de rug van die mascotte uit te steken.

Moeilijk
De regisseur schakelde niet naar die serieuze scheids toen Robert in beeld kwam, maar het zou me verbazen als die er om moest lachen. De leuke, vrolijke jongens van de klas en de serieuze types hebben het nu eenmaal altijd moeilijk met elkaar. Daarom begreep ik dat weghouden van Pieter Omtzigt door Rutte uit het kabinet ook zo goed. Je wil zo’n man wel leuk vinden, maar in de praktijk heb je geen zin om urenlang naar dat gezever over regels en verantwoordelijkheden te luisteren. Terwijl Rutte achter de schermen het serieuze scheve hoofd van Sven Kockelmann en het opgeheven vingertje van Tijs den Brink nadoet schudt Pietertje met zijn hoofd en wil hij meer spreektijd over het ontstaan van de aarde.

‘Neem het allemaal toch niet zo serieus, Pieter. Geef je mooie vrouw een kus en ga lekker goed eten in Antwerpen. Knap je van op.’ Zoiets zouden Rutte en Robert zeggen tegen Pieter. We mopperen best wel eens op Robert hoor want hij heeft de zelffelicitatie natuurlijk uitgevonden voordat Slot ermee aan de haal ging, maar het is wel iemand die je erbij kan hebben voor de noodzakelijke lichtheid, voor de sfeer en de leuke verhalen.

Het leven is immers al zwaar genoeg en door die actie zondagochtend kon ik een dagje Pieter, Geert, Poetin en Israël versus Hamas prima verteren.

Ook kenner worden van sport, media en marketing?

Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.