We zijn het echt niet altijd met Telegraaf-verslaggever Mike Verweij eens, maar na Frankfurt-Ajax was hij voor ons de koning. De grap over dat Farioli beter zijn assistent had kunnen sturen naar de persco was spot-on en zijn kritische vragen over het B-elftal waren meer dan terecht. Waarom hij het zo goed deed?
1. Het B-elftal op zich
Van der Gijp zei het al: ‘Ik heb dit nog nooit ergens gezien.’ En hij heeft gewoon gelijk. Er is nog nooit een coach geweest die de achtste finale van een groot Europees toernooi vooraf al weggeeft. Dat is geen strategische keuze, dat is gewoon capitulatie. Hoe Farioli dacht hier intern mee weg te komen, is een raadsel. Wat zeg je de volgende dag op de club? ‘Ja jongens, ik vond dat cupje niet zo boeiend?’.
2. Het liegen erover
Farioli leeft in een wereld waarin zijn werkelijkheid de enige werkelijkheid is. Maar voetbal is van iedereen. Wij kijkers kunnen logisch nadenken en dat geldt dus ook voor verslaggevers. Iedereen die naar de wedstrijd keek, zag dat hij met zijn B-ploeg speelde. En als je dat vervolgens gaat ontkennen, ben je gewoon niet geloofwaardig. Dit was geen tactische beslissing, dit was een trainer die een Europese kans weggooit en dan tegen beter weten in beweert dat het niet zo is.
3. De helft van de kijkers is het met hem eens
Als verslaggever moet je de vragen stellen die het publiek ook heeft. Normaal denkende voetbalkijkers snappen niet waarom je een Europese achtste finale zomaar weggeeft. En dat was precies het probleem. De rest van de Nederlandse voetbalpers had hier nog wel iets harder in kunnen gaan. Waar was AD? Waar was VI toen de coach onaardig deed tegen Mike? Help elkaar een beetje, journalistiek is ook teamsport soms.
4. Vragen om respect
Dit was het absolute dieptepunt van de persco. Waarom moeten volwassen verslaggevers met een HBO-opleiding en jaren ervaring respect hebben voor een Italiaanse rookie die een Europese achtste finale weggooit? Dat is toch de omgekeerde wereld? Respect moet je verdienen, niet afdwingen. Farioli kan zich beter richten op het verbeteren van zijn coaching dan op het managen van zijn ego.
Conclusie
Valentijn Driessen roept het al een jaar: als het karakter en de instelling van een coach niet passen bij de cultuur van Ajax, dan gaat het niet werken. Simpel. Dat geldt voor elk bedrijf, elke organisatie. Stel je voor: je bent een ANWB-wandelaar die houdt van vogels kijken en je sluit je aan bij een groepje twintigers die elke week samenkomen om Max Verstappen te kijken. Dat gaat gewoon niet werken. En dat is bij Farioli precies het probleem.
