De vader van Matthijs de Ligt was het niet eens met de kritische VI-journalist Süleyman Öztürk. Die laatste schreef een verhaal op VI over de steeds minder wordende opbouwende kwaliteiten van de oud-verdediger van Juve en Ajax die het bij Bayern lastig heeft. Vader Frank vond dat niet terecht en besloot Suley een berichtje te sturen met de strekking: heeft u iets tegen mijn zoon?
De moeder van Harry Maguire is ook al een beetje boos, namelijk op de supporters die haar zoon belachelijk maken. Dat gebeurt al lange tijd en helemaal na de eigen goal tegen Schotland. ‘Als moeder vind ik de negatieve en beledigende opmerkingen van fans en media richting mijn zoon onacceptabel.’
Middelmatig
Als journalist en zeer middelmatig getalenteerd voetballer is het lastig voor te stellen hoe dat moet voelen als ouder. Als ouder wil je je kinderen toch een beetje beschermen tegen de boze buitenwereld, sterker nog: dat is een van je voornaamste taken. Mijn vader bijvoorbeeld was helemaal niet kritisch op me. Hij zei altijd: als jij er een beetje voor leeft, kun je een heel eind richting het betaald voetbal komen. Daar heb ik het wel eens met vrienden over en dan concluderen we dat het – met een beetje minder op stap gaan en wat meer trainen – maximaal eerste of tweede klasse had kunnen worden.
Ongeveer een jaar geleden hadden we in het dorp een wedstijd met het oude eerste. De club bestond zoveel jaar en we speelde twee potjes tegen andere oude mannen van het dorp. Mijn vader stond te genieten langs de lijn en zei na afloop: dat ging eigenlijk best wel lekker, je bent het niet verleerd.
Ouders zijn dus niet objectief en dat hoeft ook helemaal niet. Ikzelf vind mijn ene zoon een kruising van Floris-Jan Bovelander en Marc Overmars en bovendien een zakelijk genie als toekomstig ondernemer. Mijn ander zoon zal waarschijnlijk de beste dokter of bioloog allertijden worden, ik heb nu al een pak uitgezocht voor de uitreiking van de Nobelprijs.
Sportjournalisten beoordelen nu eenmaal voetballers; daar is helemaal niets mis mee en daar zijn profvoetballers mee opgegroeid. Maar voordat journalisten hun stukken doorsturen of hun zinnetjes aan elkaar rijgen in de vakjes is het misschien goed om even mee te voelen met de ouders. Even imagidingesen hoe je jezelf zou voelen als je zoon of dochter ergens een negatieve recensie zou krijgen. En ja, dan schrijf je het alsnog gewoon op want dat is nu eenmaal jouw beroep, maar misschien net even anders.
