Louis van Gaal wordt momenteel nogal uitgelachen vanwege zijn ambitie om wereldkampioen te worden. Het spel is slaapverwekkend, maar het resultaat is volgens verwachting. En ja, het is Louis he. De Louis die moeiteloos overeind blijft bij de internationale persconferenties. Ruimte voor de Val(l)entijns en Krabby’s is er nauwelijks. Voorspelbare vraagjes over de mogelijke transfer van Gakpo en bewondering voor Louis zijn het devies. Uitgelachen dus. Maar Louis is op zijn qui-vive tijdens de nazit met Jeroen Stekelenburg. Hij weet donders goed dat hij ook aan die tafel spreekt tot zijn spelers. Dus: Niks aan de hand. We liggen nog altijd op koers voor die helder gecommuniceerde missie: ‘ We spelen om wereldkampioen te worden’.
Puntertje van Robinho.
Mijn herinnering ging al snel terug naar het WK van 2010, onder leiding van Bert van Marwijk. De onberispelijk gesoigneerde oud linksbuiten had het in 2010 toch heel wat lastiger dan Louis nu. Het blok met Nigel de Jong en Mark van Bommel, dat was toch wel heel defensief. Wat was er in hemelsnaam gebeurd met de Hollandse School? Nu zouden we watertanden van de creativiteit van de mannen ervoor: Robben, Sneijder en van Persie.
Ik was niet de enige die aan dat moment terugdacht, want ook Andere Tijden Sport besteedde afgelopen zondag aandacht aan dit toernooi. En wel aan de befaamde wedstrijd tegen de Brazilianen. Het uitvallen van Joris Mathijsen en het puntertje van Robinho, het leek de opmaat naar een roemloze uitschakeling.
De heren journalisten waren destijds niet bepaald protagonisten van het elftal van Bert van Marwijk. Dagelijks vond men het bij VI Oranje helemaal niks. Hugo Borst gooide in aanloop naar het toernooi nog wat extra olie op het vuur. Hij stelde dat Wesley Sneijder de splijtzwam in de selectie was. Waarheid of niet, Van Marwijk ging toen pal voor zijn spelers staan. Het was allemaal onzin, Hugo was slecht geïnformeerd en van Marwijk, normaliter de rust zelve, werd zichtbaar kwaad. Op dat moment won hij, zo vertelde Sneijder in de documentaire, de spelersgroep voor zich. Hij toonde zich een leider door op een moeilijk moment voor de groep te staan. Een belangrijk moment, voor de man die weliswaar met Feyenoord goed gepresteerd had, maar tot dan toe toch een wat provinciale uitstraling had volgens velen. Dat was het moment waarop in ieder geval Sneijder dacht: Die man is meer dan een goede coach. En dat besluit pakte goed uit in de rust van dat duel met Brazilië. Van Marwijk had in de rust niet veel woorden nodig om het tij te doen keren. ‘Die Brazilianen voelen zich nu slecht, ze hadden met 3-0 moeten voorstaan’. En de rest was geschiedenis. Uitgerekend Sneijder, die zich verdedigd voelde door zijn coach, kopte met zijn 1m69 Nederland naar de Halve Finale van het WK.
De rechte rug
Toch doordat van Marwijk vasthield aan zijn missie en dat maar vertelde aan wie het horen wilde. En ook aan wie dat niet wilde. Hij trotseerde het gegrinnik en gezanik onderweg. Hij bleef koersvast en hielp daardoor het geluk een handje. Ik sluit niet uit dat Van Gaal op weg is naar een soortgelijk huzarenstukje. Ik zal ook in bedrijfsmatig nog wel vaker terugdenken aan de les van Bert. Sta ergens voor, en houd ook eens vast als het tegenzit. Zou de KNVB er met de Onelove-campagne ook zo naar gekeken hebben? We vragen het ons af!
