In de podcast (FC Mediacircus over sport en media) vertel ik het verhaal van de kleine honkbalclub Savannah Bananas. Eigenaar Jesse Cole was in 2016 op vakantie in Savannah en als groot baseballliefhebbers gingen ze natuurlijk kijken in het lokale stadion; hoewel het een wedstrijddag was was het helemaal leeg. Ze besloten de club te kopen en het van de grond af aan op te bouwen. Colelas veel boeken over entertainment en besloot die wetten allemaal toe te passen. ,,Ik zit niet in de honkball-, maar in de entertainmentbusiness.
Hij zette zijn plannen natuurlijk op een bierviltje, zegt Robert verwijzend naar mijn boek. Ik vertel hem hoe hij inderdaad als rode draad koos voor: alles voor de fans. Elk contact tussen club en fans werd geanalyseerd en verbeterd; er kwamen vrolijke facturen, pupillen van de week verkleed als banaan, vrolijke dansjes op de honken en een heuse world tour. Alles wat ‘zo ging omdat het nu eenmaal zo gaat’ werd op zijn kop gezet; een prima wet in de entertainmentwereld. Terwijl Robert zegt dat dit (na 48 afleveringen) het eerste verhaal van mij is dat ergens op slaat, droom ik weer eens af.
Hebben jullie ook van die dromen die altijd terugkomen? Het zal wel weer kinderachtig zijn, maar sorry dan….Dat heb ik over met een clubje samen iets bijzonders doen. Ik droom altijd van gezamenlijke detectiveburo’s met vrienden, uitgevers voor mensen boven de zestig en andere bedrijven die je op zetten met een clubje. Het komt natuurlijk omdat ik als freelancer vaak alleen werk en van nature echt een groepsmensen ben.
Dromend zie ik Robert, Jos en mij dan een kleine amateurclubje beginnen. We dopen de club om in FC Mediacircus en nemen ons podcastpubliek als basis. Robert doet het technische gedeelte van de club, Jos heeft de algemene leiding als ondernemer en ik regel de content. We huren ergens een verlaten clubterrein met twee velden en een kantine. We beginnen in het midden van het land met een paar oud-profs die Robert nog kent en hij neemt zelf de trainingen voor zijn rekening. Op het bierviltje van de eerste vergadering bij een kroeg in Breda staat: rode draad: we zijn meer dan een voetbalclub.
Basis is de filosofie van de oude dorpsclub, we geven mensen een plek waar ze zich thuisvoelen. Bij ons kunnen ze niet alleen terecht voor de zondag, maar de hele week. We regelen kinderopvang, hebben een uitgever en er zijn gewledige werkplekken. We bouwen aan een community, zouden ze in de VS zegen. We maken op YouTube een serie over hoe je een voetbalclub uit de grtond stampt; er zijn cliubkleuren, een mascotte en er komt een jeugdteam. Bij ons is iedereen welkom en er zijn gedragsregels.
