Toen een jaar of tien geleden social media steeds groter werden, was er hoop bij creatieve mensen. Schrijvers, videomakers en later podcastmakers met talent zouden meer kansen krijgen want terwijl in massamedia de grote gemene deler gezocht moest worden om te ‘scoren’, gaf social media de kans om ook kleine initiatieven naar een groter publiek te brengen. Er was zelfs een theorie over: The long tail theorie ging ervan uit dat ook boeken, video’s en tv-programma’s met een wat kleiner publiek wat geld kunnen verdienen, simpelweg omdat ze digitaal te verspreiden zijn en dus meer mensen bereiken.
Hoopvolle generatie
Bij de opkomst van blogs en later podcasts zag je dan ook een hoopvolle generatie ontstaan. Ze hoefden zich niet te houden aan de wetten van de massamedia en bouwden een geheel eigen publiek op, we hadden er vorige week nog over met Yordi Yamali. Helaas sloeg de realiteit bij die makers na een tijdje wel toe: ook social media platforms bedachten businessmodellen waar de wet van de grote getallen gelden. Yordi vond de beginperiode van de podcasttijd hoopvol toen nieuwe formats populair werden. Nu is dat echter helemaal anders volgens deze talentvolle gast. In mijn eigen woorden, zei hij iets als: er zijn nog maar twee grote podcastbedrijven die bepalen en daardoor regeert de wansmaak. Het gaat niet langer om de inhoud van een podcast, maar om twee BN’rs die iets willekeurigs in een microfoon roepen.
Ik zei het al in de podcast, maar ik ben het toch niet helemaal met Yordi eens. Noem het naïviteit, noem het hoop, maar ik geloof echt dat jonge makers met een ander verhaal kansen krijgen. Ik geloof toch in dit mediamodel:
- Bedenk iets radicaals anders
Als je iets gaat maken dan moet je echt iets anders doen dan de rest. Je kan zeggen van Marcel & Gijs wat je wil, maar ze doen het wel anders. Een polonaise beginnen bij een nummer van Donnie of de hele tijd ‘Henny, Henny, Henny’ roepen is gewoon grappig en leuk raar. - Neem de tijd
Wetten van commerciële tv-makers en social media bedrijven zijn gebaseerd op wat de massa leuk vindt. Als jij drie keer een video liket van dwergen op Instagram dan krijg je de hele tijd die video’s. Tenzij je dus een show maakt rond dwergen moet je hard werken om opgemerkt te worden want je verzamelt in het begin lastig de massa. - Bouw op eigen grond
Natuurlijk moet je geen huis bouwen op de grond van Zuckerberg, Musk of een van die andere gasten. Okay, je plaatst je podcasts op Spotify en Apple, maar zet social media alleen in om jouw podcasts aan te kondigen ofwel bouw wegen naar jouw eigen huis. Ja, dan kom je bij punt 2 terecht want dan duurt het allemaal langer. Wij zijn bij FCM twee jaar bezig en nu begint het echt een beetje te lopen; we groeien stevig door. Maar ja, het was wel even doorzetten: het format aanpassen, goede gasten regelen, de chemie tweaken: het is wel echt werken. - Bedenk nieuwe verdienmodellen
Zuckerberg en Google bedachten verdienmodellen die gelden voor de grote massa. Het komt erop neer dat je een rekening kan sturen als je een miljoenenpubliek opbouwt; Kwebbelkop, Mr Beast en nog een handjevol mensen profiteerden ervan. Maar als je begint en een bepaalde niche bereikt dan gelden er andere wetten. Vergeet echter niet dat het voor bedrijven in die specifieke niche dat bereik heel interessant kan zijn, maar je moet alleen iets anders afrekenen.
Conclusie
Er is altijd een tegenbeweging van bagger want berusting en cynisme hebben nog nooit iemand verder geholpen. Als er morgen alleen commerciële tv en radio zou zijn dan zou overmorgen de publieke omroep uitgevonden worden. En dus zijn er, in het geweld van pratende koningen, babbelende BN’rs zonder tekst en millennials die wereld verklaren, ook voldoende kansen. Als we nu gewoon eens beginne met de wet van Romario toe te passen dan komt het helemaal goed: ik doe wat ik wil.
