Podcasts over de Olympische Spelen zijn blijkbaar een lastig genre. Natuurlijk is er best een beetje aanbod, maar eigenlijk zouden er rond De Spelen een stuk of acht goede moeten zijn. Bij de NOS praten ze ons in een kwartiertje bij met Erben Wennemars (‘schitterende sport gezien, lang leven de sport en de koning was ook leuk’) en voor het AD zijn Thijs en Hidde weer scherp (wel veel wielrennen), maar waar blijven de podcasts met echt goed ingevoerde journalisten die iets toevoegen? Het is vast geen onwil hoor, maar het is jammer dat wij als Olympisch sportland geen echt goede sportpodcast kunnen maken. Gelukkig zijn wij de podcast van de antwoorden dus we komen even met de reden dat er zo weinig is en lanceren direct even de oplossing erbij. Voor de volgende keer zeg maar…
- We hebben geen publiek (nou ja, twee weken per vier jaar)
Heel vaak heeft de uitgever achter VI een poging gewaagd om een sportblad op te richten, maar het mislukte steeds. Altijd was de conclusie van Johan Derksen: Nederland is een voetballand, daar houdt het publiek van! Eerst komt voetbal, daarna komt er een hele tijd niets en dan wielrennen. - We hebben geen Olympische sportjournalisten
Het gevolg hiervan is dat weinig journalisten zijn die zich structureel met Olympische sport bezighouden dus vind er maar eens twee die dagelijks inhoudelijke dingen over sport kunnen zeggen. Toch heeft de NOS nog verslaggevers die alles van roeien, zwemmen of judo afweten en ook bij elke krant loopt er wel een (freelance-) kenner van Olympische sporten rond. Laten we even de gemiddelde redactie van een krant nemen. Bij AD heb je als eerste de clubwatchers, daarna komen de Formule 1 jongens en pas daarna komen er wat mensen die met hun zwem- en atletiekverhalen alleen een paginaatje krijgen als Femke of een zwemmer een keer ergens een medaille ophalen. - Vergeten dat podcast voor niches zijn
Op TV moeten programma’s over sport het lekker breed zijn. Bij Humberto vertelt Michiel Vos iets over Trump, daarna maakt Peter Heerschop een paar flauwe grappen of vertelt hij hoe het boksen was (‘leuk’) en zegt een BN’r iets over badminton. Het is dan ook logisch dat de talkshow van de NOS glansrijk wint als het gaat om het binnenhalen van de beste gasten. Daar gaat het immers inhoudelijk wél over sport. Het is jammer dat zenders niet de ambitie hebben om een goede podcast te maken want daar kan je wel de diepte in.
Conclusie
Terwijl tijdens het EK Voetbal het aanbod van podcasts prima was, valt dat tijdens De Spelen een beetje tegen. In de dagelijkse Top 10 van best beluisterde sportpodcast geen podcasts van de Telegraaf, sportzender ESPN of van de grote podcastpublishers. Het is te verklaren: er is niet echt een commercieel model voor, maar toch hadden wij van FC Mediacircus een goed format bedacht als we de opdracht van de NOS zouden krijgen om een goede dagelijkse podcast te bedenken. Als eerste hadden we Erik Dijkstra en Frank Evenblij een budget gegeven om iets geweldigs te maken. Zij maken wekelijks de podcast Bureau Sport, zijn perfect op elkaar ingespeeld en weten veel van sport. Nu zit die Evenblij te verpieteren bij Humberto en doet Dijkstra andere dingen. Weer typisch de sportmediawereld om de beste mensen gewoon lekker niet te vragen. De tweede optie was om elke dag drie hele goede sportverslaggevers aan tafel te zetten en ze over de sporten te laten praten, inderdaad: het NOS Voetbalpodcastmodel, maar dan zonder ruzie!
