Marketingprofessor Scott Galloway had een goede media-analyse van de overwinning van Donald Trump. Hij legde uit dat Trump via de podcast van Joe Rogan een enorme groep mensen bereikte, vooral mannen tussen de 25 en 40 jaar. Deze mannen krijg je – via de media – alleen nog maar op die manier te pakken, via de televisie is dat niet te doen. Volgens Galloway heeft een groot gedeelte van deze jonge mannen het zwaar. Ze groeien op met matige banen, geen huis of relatie en dus zoeken ze naar masculiene vaderfiguren die veel over auto’s en andere mannendingen praten. En die beloven dat het allemaal wel goed komt met hun leventjes.
Okay, er is genoeg gezegd over de politiek, maar die media-analyse is interessant. Steeds grotere leeftijdsgroepen zijn niet te bereiken via de televisie en sportmedia hebben daar ook mee te maken. De gemiddelde leeftijd van de NPO1 kijkers is 60. Wat je dus krijgt is dat de leeftijdsgenoten van de topschaatsers, coureurs, voetballers en basketballers niet te bereiken zijn via TV.
Ondertussen wordt er te weinig geïnvesteerd in online omdat het zoeken is naar een verdienmodel in Nederland; de NOS, ESPN en Ziggo focussen nog steeds vooral op old school media want daar halen ze het geld op. Waar is de grote YouTube show van de NOS over het voetbal, hoe goed is de schaatspodcast van de NOS en wie schuiven er aan bij de online shows van ESPN? Ja, ze maken podcasts, maar het zijn vaak toch nog doorvertalingen van het oude medium en veel geld wordt er niet ingestopt.
In de VS, toch ons voorland qua media, zie je dat de grote zenders YouTube-shows en podcasts kopen. Het is een logische ontwikkeling want op een gegeven stroomt dat mediageld niet meer binnen natuurlijk. Zo zou het moeten gaan in Nederland natuurlijk, maar dat gaat allemaal wel een beetje langzaam. Tekengeld werd doorvertaald door ESPN, maar verder gebeurt er niet zoveel in de sportmediawereld. Wat zouden wij doen als de NOS/ESPN of Ziggo ons zou vragen om jonge sportmediakijkers online te bereiken?
Dan zouden we gewoon tien tieners aan tafel uitnodigen en aan hen vragen hoe zij naar sport kijken. Vervolgens zouden we die makers aan dezelfde tafel zetten en ze de middelen geven om met goede plannen te komen voor video en podcasts. Die zenders kunnen toch niet wachten tot alle kijkers dood zijn?
