Er zijn veel wetmatigheden in de sportmedia. Een daarvan is dat je tijdens de Olympische Spelen altijd tijdens beelden van politici in de stadions krijgt dat er kritiek komt op bezuinigingen in de sport. Thijs Zonneveld doet dat bijvoorbeeld altijd: zo’n foto van een blije Minister of staatssecretaris posten op X met daarbij de tekst: wel shinen en ook miljarden bezuinigen op sport (hij houdt van de overdrijving als stijlmiddel).
Het is altijd leuk om die – tikkie – makkelijke mening een beetje af te pellen. Je moet dat dan een beetje constructief aanpakken, maar dat is met al onze ervaring geen probleem. Let op…
Het gaat dus om de hoofdvraag: is het hypocriet dat politici aanschuiven in talkshows en op foto’s gaan met topsporters? Die vraag kan je vervolgens opdelen in twee extra vragen. Als eerste: zijn er flinke bezuinigingen op komst? En als tweede: kan je achter die bezuinigingen staan en tegelijk in Parijs zijn?
Om op de eerste vraag terug te komen. Het zou gaan om 45 miljoen per jaar die minder vanuit de overheid naar de sport gaat (plus nog wat potjes trouwens). De verhoging van de kansspelbelasting met 7,3 procent zou ervoor zorgen dat de loterijen (jullie dus) minder geld stoppen in sportbonden. In de aanloop naar De Spelen hebben 67 Olympische sporters de overheid opgeroepen om die maatregel terug te draaien. Het Mulier Instituut laat weten dat in 2022 Nederlandse gemeenten in totaal 1,7 miljard euro kregen om te besteden aan sport en dat ze 537 miljoen euro ontvingen (aan contributies enzo). Er werd dus netto 1,2 miljard euro besteed aan sport, dat was 8 procent meer dan een jaar eerder; 68,8 euro per inwoner. Naar de topsport gaat jaarlijks ongeveer 45 miljoen euro.
Er zal dus wat minder geld naar de breedtesport gaan en uiteraard is dat geen goede zaak. Sporten is namelijk – sociaal en lichamelijk- essentieel voor een goed functionerend land en de verhalen in de topsport hebben immers wel degelijk een inspirerende werking. Mijn zoon zegt bijvoorbeeld: ik ben er zeker bij over acht jaar in Melbourne. Sport zou in ons leuke landje voor iedereen toegankelijk moeten zijn (net zoals boeken en zorg trouwens).
Dan die tweede vraag. Wat niet handig is, is mopperen dat de politici alleen in Parijs zijn om zogenaamd te shinen met de sporters. Op die manier haal je jezelf als media namelijk omlaag want juist als die politici vrij rondlopen kan je hen vragen naar die bezuinigen en zo dus de publieke opinie beïnvloeden. Dat was zo relaxed aan de Coronamaatregelen, zei Jos terecht in de podcast: als er echt belachelijke maatregelen bijzaten dan kwam er een soort filterdynamiek op gang waardoor de scherpe kantjes eraf werden gevijld via de media en Tweede Kamer.
Datzelfde zie je nu gebeuren als de budgetten vastgesteld moeten worden: er is media-aandacht voor, politici gaan er straks over in debat en ze zullen wijzen op het belang van de sport en dan gaan die strenge bezuinigingen niet door. Lekker toch dat die Schoof daar gewoon vragen over kan krijgen?
