Hebben jullie die video gezien van Barack Obama? Die waarin hij, ergens op een congres, vertelt wat hij vindt van de manier waarop de oorlog tussen Hamas en Israël is te volgen op social media? Hij is helemaal voorstander van ‘en-wat-ook-waar-is-journalistiek’.
Die vorm van journalistiek heeft als uitgangspunt dat media met allemaal feiten komen en geen partij kiezen. Obama zegt eigenlijk: laten we niet altijd toewerken naar voor of tegen zijn in de media, maar ook gewoon zonder oordeel blijven.
Spiegel
Toevallig sprak ik van de week de leuke Rotterdammer Juri Hoedemakers die een paar boeken schreef over de rol van de hofnar in een bedrijf. Hij heeft er zijn beroep van gemaakt om zonder belang directieleden een spiegel voor te houden. Hij zegt niet wat hij vindt, maar haalt informatie op en vertelt dat aan een baas. ‘Dus als ik Bas Hakker een lul vind dan laat ik dat niet weten aan die baas, maar wel als 100 mensen mij dat subtiel vertellen.’
Het is zijn ambitie om de koning een spiegel voor te houden zodat bedrijven en organisaties wat meer op basis van de werkelijkheid functioneren. Hij had trouwens prima kunnen functioneren bij Ajax de afgelopen maanden want daar vonden alle speler de baas ook een behoorlijke lul als je de interviews nu hoort, maar dat terzijde.
Mensen vinden zoveel
Maar het gaat even om de sportmedia. Volgens mij gaan sportmedia mee in de trend dat je altijd maar iets moet vinden of moet voorschotelen wat anderen van je vinden. ‘Mensen vinden jou geen goede aanvoerder’, ‘mensen vinden dat je 532 moet spelen’, ‘mensen vinden Joey Veerman lastig’. Die manier van verslag doen, is er de laatste jaren ingekomen en dat heeft waarschijnlijk veel met social media te maken want daar is de mening de norm. Je moet maar eens naar de gemiddelde voetbaltalkshow kijken op ESPN of op de NOS. Iedereen lijkt zich gedwongen voelen om van alles te vinden, maar niet iedereen is er goed in.
Een mening is prima natuurlijk, maar het probleem is dat je de ander niet meer zo goed hoort. Stel dat je Frits Barend uitnodigt nu. Ga je daar dan jouw mening tegenover zetten als journalist of kies je een andere strategie? Wil je oprecht weten wat zijn mening is, waarom hij vindt wat hij vindt of wil je graag dat de kijkers, lezers of luisteraars denken: zo, kijk die Bas eens even lekker kritisch zijn!
Ook uit eigenbelang is het goed om wat ruimte in te bouwen voor de vragenstellers. Voor de mensen die – soms – een rondje mening overslaan, maar wel oprecht nieuwsgierig zijn. Die gewoon aan echte kenners vragen hoe het precies zit en hun eigen conclusies nog een weekje uitstellen of aan de actieve ontvanger laten (shout out naar Karsten Renckstorf, mijn oude professor).
Die kijker, luisteraar of lezer is namelijk heel vaak slimmer dan je denkt.
