Afgelopen week kwam de film van Tour de Tietema op YouTube nadat hij al op een grootschalige manier in première was gegaan in Scheveningen. Als groot aanhanger van nieuwe contentmodellen, helemaal in de sport, volg ik Bas Tietema, Devin van der Wiel en Josse Wester natuurlijk met heel veel interesse. Even kort wat zij ook alweer gedaan hebben: Bas Tietema en zijn vrienden begonnen in 2019 een eigen YouTubekanaal, bouwden daarmee een publiek op, zochten sponsors en zetten een eigen wielerteam op waarbij ze vanaf volgend jaar zelfs op het een-na-hoogste niveau actief zijn. De mannen zijn een geweldig voorbeeld van hoe je op een andere manier naar sportmedia kan kijken, maar wat is ook alweer hun geheim? In welk opzicht onderscheiden ze zich van andere ploegen? En hoe zijn ze een voorbeeld voor media?
- Ze vertellen verhalen
In de docu vertellen Josse, Bas en Devin hoe ze een wielerteam hebben opgezet, maar de tweede laag gaat nog iets verder. Het grote verhaal waar jongeren voor kijken op YouTube naar de mannen is: wat moet je allemaal doen om een grote droom waar te maken? Ze denken precies hoe elke documaker zou denken, namelijk: welk verhaal heb ik te vertellen? De grote vraag is wel of ze hun renners hier bij moeten zoeken. Zelf beweren ze van niet, maar ik zou het wel doen, eerlijk gezegd. Sport is leuk, maar het gaat altijd om het verhaal natuurlijk. - Ze zijn eerlijk (1)
In de film zijn Tietema en zijn vrienden heel erg eerlijk over alles: openhartig vertellen ze over de zoektocht naar sponsors en welke beren je dan allemaal tegenkomt. Belangrijk is om altijd openhartig te blijven want dat is de reden dat het grote publiek jullie volgt. Met echte wielerbedrijven als Shimano hebben jullie goede wielersponsors, maar vergeet niet dat jullie meer zijn dan een wielerploeg. Het gaat erom dat mensen jullie volgen bij het binnenhalen van de grote droom en daar zijn meer bedrijven in geïnteresseerd dan alleen wielerbedrijven. Ze leggen in de film perfect het businessmodel uit van wielerploegen en dat is wat kwetsbaarder dan andere sportploegen. Bij voetbal bijvoorbeeld moet je het van kaartverkoop, tv-rechten en sponsors hebben, maar in het wielrennen bepaalt de sponsor het volledige budget. Daarom blijft het belangrijk om nieuwe businessmodellen te zoeken hoewel jullie er al behoorlijk wat geprobeerd hebben. - Ze werken samen met andere generaties
Jonge mediamakers hebben nog wel eens de neiging om zich af te zetten tegen het oude. Dat is helemaal niet erg, dat hoort bij de generatie, maar ervaring kan je ook verder brengen in het leven. Daarom is het hoopgevend om te zien dat Tietema et al samenwerken met mensen als Rob Harmeling en Wim Geraats die de mannen ook met de benen op de grond zetten als het nodig is. Zo zegt Geraats ergens in de film: ‘om zo’n team te runnen heb je tussen de 2,5 en 3 miljoen euro nodig dus er zijn sponsors nodig.’ - Ze zijn eerlijk (2)
Dat blijft toch mooi aan de nieuwe generatie mediamakers; ze zijn ongelooflijk eerlijk, ook over hun eigen falen. Terwijl Generatie X een beetje stoer deed over van alles, geen kwetsbaarheden tonen, laten deze jonge mensen zichzelf ook zien. Zo vertelt Bas in de film openhartig over zijn gecombineerde rol van manager en wielrenner. Hij weet dat hij als een monnik moet leven als renner, maar hij wil ook een succes maken van de ploeg. Die twee mensen strijden met elkaar en de manager lijkt het te wennen. Geinig ook om te zien hoe zijn mede-ondernemers en Rob Harmeling hem daarin steunen.
Conclusie
Het is eigenlijk heel normaal wat Bas en de rest meemaken; ze waren ooit de leuke frisse jonge honden met veel fans die alles anders deden, maar nu begint het allemaal serieus te worden. Er is een budget, er zijn salarisstroken en er is een ploeg jonge mensen waarvoor een beetje gezorgd moet worden. Daar horen nieuwe verantwoordelijkheden bij en een nieuw soort ondernemerschap, maar het mooie is dat dit verhaal ook weer onderdeel is van het nieuwe mediadenken.
