Lang geleden ging ik met een collega van het hippe Amsterdamse reclamebureau nog even wat drinken. Na een paar biertjes vroeg hij wat ik eigenlijk wilde doen met mijn leven waarop ik vertelde dat ik sportjournalist wilde worden….de beste van Nederland. ‘Dat gaat je nooit lukken,’ zei hij. Een paar dagen later werd ik eruit gegooid bij dat bureau. Ik kon wel naar de rechter stappen, zei de baas nog, maar dan had hij nog wel wat materiaal verzameld waaruit zou blijken dat ik hele andere ambities had. Ik was een jaar of 26, werd journalist maar zeker niet de beste (wel een van de gelukkigste).
Jan Joost
Aan die periode moest ik denken toen ik Jan Joost van Gangelen bij ESPN hoorde over Ihattaren. Hij vertelde dat hij meer dan 11 kilometer over het veld had gelopen en dat is veel voor een middenvelder. Ik herkende wel iets in die Van Gangelen, namelijk het naïeve strijden voor altijd blijven dromen. Natuurlijk moet je de feiten meewegen in een analyse, maar blus die dromen nooit met cynisme (behalve als je Valentijn bent want hij is grappig: ‘mijn schoonmoeder loopt ook zoveel’).
Je zag journalisten daar een beetje mee worstelen de afgelopen maanden als ze de comebacks van de middenvelder bespraken. Hij was toe aan zijn vijfde kans en dat weerhield analisten van een optimistische analyse van de samenwerking met Fraser. Het probleem van die journalisten is dat ze daarmee te veel aan zichzelf denken. Ze hadden zoiets van: ik heb nu drie jaar gezegd dat het goed komt, dus nu moet ik een beetje voorzichtig zijn.
Journalisten moeten altijd een mening hebben. Of je nu bij het saaie Studio Voetbal, Vandaag Inside of in de vakjes zit: je moet iets vinden van dingen. Maar wat journalisten en analisten misschien te weinig doen, is voetballen op veld twee. Je kan de mening in de categorie ‘hij redt het wel’ of ‘hij redt het niet’ op het hoofdveld laten en kiezen voor een nieuwe variant, een derde weg. Je kan bijvoorbeeld zeggen: ik ben nieuwsgierig of hij het redt…Wat vaststaat: een minuut of tien Ihattaren is beter dan alle minuten van zijn teamgenoten bij elkaar.
Want zo is het natuurlijk. Kijk hem schuifelen over dat veld. Zoekend met zijn linkerbeen naar een mogelijkheid om iemand brij voor de goal te zetten. Bovendien is voetbal de sport van de hoop. Ja, het is de sport van een kleine, ultragladde dictator die de meest verschrikkelijke constructies mag bedenken om een toernooi te houden in een vreselijk land, maar het is ook de sport waarin een moeder alle clubs in Nederland mailt om een plekje te regelen voor haar zoon. Of de club waarbij oud-teamgenoten jouw operatie regelen. Die Noslin werd opgepakt door Wesley Sneijder bij een Utrechtse amateurclub en werd vervolgens de ster van een topploeg in Italië.
Natuurlijk mag je altijd alles zeggen als mens, maar zeg nooit dat iemand iets niet kan worden. Want dat maakt hij lekker zelf wel uit. En ik droom ervan dat Ihattaren de beste speler van het WK wordt in 2026. Ik doe toch niemand kwaad ermee?
Laat me lekker…
