15 jan 2025

Het supertalent dat nooit zo groot had mogen worden

Mediajournalist

Bas Hakker

Zouden jullie net zo beroemd willen worden als Avicii, de Zweedse deejay en producent die eigenlijk Tim Bergling heette? Over hem verscheen afgelopen week een hele aardige documentaire op Netflix ‘Avicii-I’m Tim’.

Van heel dichtbij legt de maker het veel te korte leven van de jongen vast die op 29-jarige leeftijd overleed in Oman, waarschijnlijk pleegde hij zelfmoord. Vrienden, zijn vader, zijn producers praten over Tim en de interviews worden ondersteund met eigen beelden van zijn manager die hem de hele dag filmde.

Of het een goede documentaire is? Hmmm. Heb je wel eens dat je een foto vergroot op je iPhone, maar dat je hem dan teveel vergroot en niks meer ziet? Dat is deze docu…De maker zit te dicht op zijn onderwerp waardoor hij het overzicht verliest. De mensen die over Tim praten, doen dat allemaal met liefde, maar ze gaan niet echt in op de vraag waar de mensheid echt wat aan heeft: waarom?
Waarom kon een jongen die graag beroemd wilde worden niet echt daarvan genieten? Hij had alles, een mooi huis, een mooi leven en leuke vrienden, maar echt blij werd hij er niet van.

Voor het antwoord hoef je geen professor te zijn trouwens; hij was zeer talentvol, maar niet in het beroemd zijn. Daarin zit ook het verschil met Robbie Williams bijvoorbeeld die het maar net redde, die accepteerde uiteindelijk dat beroemd zijn een talent is en kon weer verder toen hij daarin berustte.

Bergling had hele andere talenten, dat was een gevoelige jongen die van nature graag een uurtje in een hangmat gaat dromen over het leven, daarna een uurtje wat nummers maakt en ’s avonds gaat hij met vrienden naar een vage Chinese film. Als zo’n introvert iemand vijf dagen per week wordt toegejuicht door tienduizenden mensen, hij de hele week een heel bedrijf moet managen van mensen die afhankelijk van hem zijn en journalisten te woord staan die van alles van hem willen… dan gaat het mis. Daar moet de volgende film over gaan natuurlijk…waarom komt zo’n jongen in een systeem terecht en trekt er helemaal niemand meer aan de bel?

Een jaar of 25 geleden reed ik met mijn vriendin naar Flevoland. Er was daar een vacature als sportverslaggever; met een camera en microfoon langs bij de sport. Ik was door de volgende ronde en een eind onderweg om de baan te krijgen. Tot mijn vriendin me aankeek en zei: moet je niet gewoon lekker stukjes gaan schrijven? En trouwens, je denkt toch niet dat ik naar dat kut-Lelystad ga verhuizen omdat meneer beroemd wil worden?

De vraag van die film had moeten zijn: heeft er iemand met overzicht tegen de 20-jarige Tim gezegd: ik wil je best helpen met jouw carrière, maar dan doen we het wel op een manier die bij je past. Jij gaat gewoon de meest geweldige platen maken want dat is jouw talent, maar je gaat niet als een gek vijf keer in de week met een vliegtuig de wereld over zodat mensen naar je kunnen kijken terwijl je plaatjes draait. Ik ga ervoor zorgen dat je leuk geld verdient, dat mensen over de hele wereld met je willen werken, maar dat toeren van hotel naar hotel gaan we niet doen.

Ik weet zeker dat iemand dat tegen hem heeft gezegd….Maar ja, als tiener of twintiger is jouw gevoel voor realiteit nog niet zo ontwikkeld. Dat geeft niet want daardoor kan je jouw dromen waarmaken. Het is echter aan anderen, aan vrienden en familie om die analyse te maken. Er werd trouwens in de familie wel verteld dat vrienden een interventie deden. Dat ze er iets van zeiden toen hij zijn angsten met drank en drugs probeerde te bestrijden met alcohol en drugs. Wat de film echter laat liggen is dat Tim drie jaar voor zijn dood zijn leven op orde leek te hebben. Hij toerde niet meer en leefde het leven waar hij wel talent voor had. Maar toch ging het mis….Het is aan een maker om de film te beginnen op de plek waar iets pijnlijks is.

Screenshot

Ook kenner worden van sport, media en marketing?

Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.