De eerste set verloren we nipt en ook in de tweede staan we achter. De tegenstander is gewoon iets beter dan wij, maar zelfs op ons niveau kan je dan best wat trucs verzinnen om alsnog te winnen. Onverwachte ballen kort achter het net, een zachte service, maar de meeste winst kan je behalen door gedoe over punten. Als soortgelijke quasi profs iets tegenkomen dat anders is dan anders beginnen ze te schelden en kan je zo’n potje wel eens helemaal omdraaien. Het enige wat je daarvoor nodig hebt, is een balletje waar wat discussie over ontstaat en dat moment deed zich voor. Bij 40-40 zie ik een bal oprecht ‘uit’, maar een van de tegenstanders zegt dat hij ‘nog ruim voor de lijn’ is.
Geloven
Wout Weghorst is erin gaan geloven dat het succes brengt als hij woede in zichzelf oproept. Die woede kan hij overal vandaan halen, misschien wel van internet. Daar ziet hij de knip- en plakjongens die de quotes van alle commentatoren op tv en in podcasts aan elkaar CCP’en. Bij elk stapje hoger dat hij maakte – van Heracles tot Manchester United – leest hij de verhalen dat zijn techniek beperkt is en dat een wonder is dat hij er zoveel heeft ingelegd. Hij denkt ook wel eens terug aan trainer X in de jeugd die hem een jaartje in de D2 liet ballen terwijl hij allang klaar was voor de selectie. Hij zal ze weer eens wat laten zien wat er gebeurt als ze de kleine Woutertje uit Borne klein houden. Ze mogen dan allemaal verfijnder kunnen ballen, en ze hebben ook betere kappers, maar Wout blijft net zo lang bikkelen tot de anderen opgeven.
De woede-als-drijfveer-strategie is een verkeerde, maar wel effectieve strategie. Je vergeet immers alles om je heen en gaat voor dat ene doel: de tegenstanders verpulveren. Daardoor ben je de hele dag lekker met jezelf bezig. Van die zogenaamde topsportmentaliteit (waar rare mensen het altijd over hebben), knap je als mens niet op. Steeds als er iets gebeurt wat het zicht op de top van de berg belemmert, blijft er boosheid over. Je ziet het wel eens aan Eus. Als ze het bij Vandaag Inside hebben over andere mensen in de media dan is iedereen eigenlijk heel slecht. Dan noem je een talentvolle politica met ambities een ‘heks’ en een goede interviewer die Groenteman heet ‘Groenteboer…die kan niks’. Je hebt jezelf ooit aangepraat dat iedereen tegen je is en dat werkt prima op weg naar de top van de berg, maar als er niemand meeloopt naar boven dan is het wel een beetje ongezellig boven.
Helemaal los
En dus ga je helemaal los in de kwartfinale van het WK tegen Argentijnen, doe je weer een wijsvinger voor je mond als je de winnende maakt in een volle ArenA en ga je als een domme tokkie in discussie met aardige Aman als hij wat normale vraagjes stelt. De media zijn allemaal tegen je, niet omdat je daarvoor de feiten paraat hebt, maar omdat je in je hoofd bedacht hebt dat het zo is. Die woede heeft je veel gegeven, Wout, maar nu is het tijd om los te laten. Over een paar jaar is de aandacht immers voorbij en dan is het belangrijk om jezelf een beetje aardig te vinden en wat leuke mensen om je heen te hebben die jou waarderen om wat je bent en niet om wat je kon. Dus kap er gewoon lekker mee, kijk in de spiegel en zeg: ‘Wout, met mijn beperkte kwaliteiten heb ik er alles uitgehaald wat er uit te halen is. Dat heb je goed gedaan, vriend’.
Ik kijk even naar de plek waar de bal neerploft en zeg hoofdschuddend iets als: ‘ik zag hem echt uit’. We spelen een let, ze winnen alsnog de game en als ik naar ons bankje wandel, kom ik de ´hij-was dik-in-roeper´ tegen. Ik weet zeker dat een zin als: ‘als je zo wil winnen…’ een heleboel kortsluiting in zijn hoofdje zou geven, maar ik tik hem even vriendelijk op zijn knie en ga zitten.
Het leven is te mooi voor woede.
