Met een jaar of 40 VI leeservaring leer je de genres van de voetbaljournalistiek een beetje kennen. Zo heb je het ‘nieuwe trainers verhaal deel 1’ (met zo’n foto met een schoolbord), een ‘voetballer in het buitenland verhaal 1’ (met een kameel op de foto, zouden ze bij Dick Voormekaar zeggen), een voetballer in het buitenland verhaal deel 2 (‘hier in Duitsland doen we veel meer aan conditietraining), een trainer in het buitenland verhaal (‘ze vragen hier nooit waarom’) of een ‘nieuwe trainersverhaal deel 2’ (‘ik zeg niets over mijn voorganger, maar niet iedereen was fit toen ik hier kwam’).
Welk verhaal vergeet ik in die opsomming? Inderdaad, ‘het Nederlandse speler of trainer klaagt over een club of bond waar hij of zij net weg is verhaal’. Dat kennen jullie wel toch? Er is ergens gedoe of gezeik, daar sijpelt wat van door vanuit de buitenlandse media en bij aankomst op Schiphol schuift de journalist een bandje onder de mond van de trainer of speler en die mag helemaal loslopen over de TD of bond die het allemaal niet heeft begrepen.
Het is een beetje makkelijk, normaal gesproken heeft een verhaal immers twee kanten en dan check je even bij de andere kant hoe ie er in zit. Liet de trainer de spelers altijd over dubbelglas rennen na een nederlaag, stelde hij alleen spelers op als je zes keer per dag op je knietjes ging voor God of regelde hij altijd hoeren om de rechtsback een beetje minder verlegen te maken?
Maar ja, dat is allemaal niet nodig als je het alleen vanuit Nederlands perspectief bekijkt en dat gebeurde veel in de jaren 80 en 90. Destijds was er immers geen lezer die even de Guatamaalse El Martijn Krabbendam belde voor een ander perspectief, maar dat is natuurlijk veranderd. Nu kan je met een Google Translate beginnerscursus gemakkelijk dat andere perspectief bekijken.
Toen Vera Pauw geen nieuw contract kreeg aangeboden bij de Ierse voetbalbond zei Jos in de groepsapp: ‘klagen in 321’…De volgende dag stond ‘het verhaal die je wist..’ in verse Times New Roman 12 op de site van Nu.nl. Het verhaal kwam neer op het volgende: de Ierse bond is stom en ik heb gelijk. Terwijl er toch echt een groot verhaal van The Athletic lag over grensoverschrijdend gedrag lag.
Onze tip als podcast van de antwoorden (meer dan 10 K downloads in augustus! Je weet toch..) zou zijn: sla ook eens een makkelijk te maken verhaaltje over als je toch al weet wat er gaat komen. Of stel Pauw wat vragen en bel ook even met de aanvoerster en de TD van de bond. Dan heb je verschillende perspectieven en wordt de sportjournalistiek weer wat serieuzer genomen. En ja, ik heb soortgelijke verhalen ook wel eens gemaakt, maar ik ben Wieffer niet!
