Wat gaat er nou mis met die podcasts over het vrouwenvoetbal? Of ligt het gewoon aan mij? Normaal gesproken ben ik na een overwinning van Oranje niet te stoppen – ik luister alles terug wat los en vast zit. Of het nou de cynische Valentijn is, de analytische Pieter Zwart, de genuanceerde Mikos Gouka, de nuchtere Sjoerd Mossou of de altijd lollige Erik Dijkstra. Na een openingszege op een WK of EK: kom maar door met die meningen. Zelfs het eindeloze gekibbel van de Jeroenen bij de NOS, aangezwengeld door de eeuwig zure Arno Vermeulen, kan ik dan best hebben.
Desnoods verzin ik nog een klusje in huis, of loop ik doelloos een blokje om om alles te kunnen luisteren. Maar nu? Op het moment dat de eerste onderbroek net hangt, heb ik het al helemaal gehad met de NOS Voetbalpodcast.
Weet je wat? Ik neem je gewoon even mee. Mag jij daarna zelf concluderen waarom ik afhaak. Even het voortraject: twee dagen eerder was bondscoach Andries Jonker te gast in diezelfde podcast. Hij vertelde dat hij getwijfeld had om door te gaan, omdat hem was gezegd dat het na het EK klaar zou zijn. Toen kwam nog ‘poppenkast-gate’: Telegraaf-journalist Steven Kooiman vroeg waar die poppenkast van Jonker voor nodig was en de Van Gaal-believer was natuurlijk meteen op z’n teentjes getrapt. In de podcast van ESPN trok Sanne van Dongen wél de juiste conclusie: het draait allemaal alleen nog maar om Jonker en dat slaat nergens op.
En dan volgt de 3-0 overwinning tegen, zoals Jos het zegt, ‘de bijna-amateurs van Wales’. Het ligt niet eens aan wát er precies wordt gezegd in die podcast, maar aan hoe het klinkt. Eerst gaat het eindeloos over hoe geweldig het is dat de Koningin op de tribune zat – typisch NOS-blinde vlek. Daarna over Miedema die volgens Leonne Stentler ‘de echte koningin van de avond’ was. De verslaggever kan ook niet stoppen met superlatieven over het geweldige spel van Oranje, waarin middenvelder Kaptein een wereldpartij speelde.
Het deed me denken aan het Talpa van vroeger, toen ze net de voetbalrechten hadden en alles ineens moest draaien om ‘het vieren van voetbal’. Alles moest positief zijn. Derksen zei daar altijd terecht over: “Je kunt mensen niet voor de gek houden. Ze zien zelf wel of het goed of slecht is.”
En daar zit precies de pijn. De gemiddelde voetbalkijker zag de afgelopen dagen vooral een slechte voorbereiding, een bondscoach met vreemde teksten, en een redelijke tweede helft. Dan verwacht je van journalisten een beetje normale analyse: Jonker doet raar, het spel is matig, tweede helft was oké. Maar nee, in plaats daarvan krijg je alleen maar overdreven enthousiasme dat nergens op slaat. Want laten we eerlijk zijn: Wales stelt niks voor en straks lig je er misschien wel uit. Hoe je dat – qua toon – nog rechtbreit, mag Joost weten. Ach, ik heb daarna ook geluisterd en waarschijnlijk was het gewoon de adrenaline en het gebrek aan een mopperkont erbij.
Weer wat geleerd.
