Maarten Wijffels is gewoon een goeie gast. Echt. We maken wel eens een grapje bij FC over z’n domineesachtige toon en z’n neiging om iets te veel te willen vinden, maar hij is wel scherp. Hij voorspelde de inzinkingen van Ajax en PSV terwijl iedereen nog met spandoeken stond te wapperen. Daar moet je hem
Na het abrupte einde van In Het Wiel met Thijs en Hidde, lijkt AD nu ook te stoppen met de podcast van Willem van Hanegem en Wessel Penning. Zonde. Nee, echt zonde. En ik zal je zeggen waarom.
De afgelopen tijd vroeg ik me steeds vaker af: wat wekt nou écht vertrouwen bij consumenten? Is dat een gelikte commercial waarin een merk roept hoe betrouwbaar het is? Of werkt het beter als een merk zich verbindt aan een sportclub of bond, en daar via sponsoring een oprechte bijdrage levert? Die vraag kwam bij
Hugo Borst is natuurlijk een wijs man. Niet omdat hij het zelf zo goed weet, maar omdat hij al veertig jaar meeloopt. Dus toen hij bij Vandaag Inside zei dat hij niet in formats gelooft, maar in persoonlijkheden, dacht ik: klopt. Neem Johan Derksen. Borst zag dat die man alles had wat tv nodig heeft.
LinkedIn is natuurlijk een goed medium. In principe. Je leert er soms echt wat. Mensen delen verhalen, inzichten, successen, mislukkingen. En als dat dan ook nog een beetje persoonlijk is, dan kan dat zomaar iets moois opleveren. Nieuwe connecties. Een idee. Of gewoon een glimlach. Maar goed, het blijft LinkedIn. Het is een plek waar
Er stond laatst een interview in het AD met Tess Lieder, de keepster van Oranje die stopt met handbal. Wereldkampioen geweest, kind gekregen, en nu geen motivatie meer om te trainen. Prima, dat moet ze helemaal zelf weten natuurlijk. Topsport is heftig, en als het klaar is, is het klaar. Maar wat daarna kwam, was
Je hebt als voetbalclub een publiek. Een tribune vol mensen die iets voelen bij jouw club. En als het goed is, heb je ook een paar sponsors. Die krijgen dan ‘zichtbaarheid’, een borrel in de businessruimte en hun logo op de website. Allemaal prima. Maar het kan zóveel beter. Sterker nog: als je een beetje
Zonde hoor, dat Leo Beenhakker is overleden. Echt zonde. Niet alleen omdat hij zo’n typische voetbalpersoonlijkheid was, maar ook omdat hij precies begreep waarom mensen van voetbal houden. Niet vanwege die schuivende backs of dat geouwehoer over 4-4-2, maar omdat het mensen zijn, verhalen, charme. En Leo had dat allemaal. Sjoerd Mossou legde dat mooi